نشانک

داستان ملال‌انگیز

هزار و یک کتاب قبل از مرگ

رمان داستان ملال‌انگیز اثر آنتون پاولوویچ چِخوف، یکی از بزرگ‌ترین نمایش‌نامه‌نویس‌هایی است که جهان تاکنون به خود دیده است. چخوف پزشک بود و در ۴۴سالگی بر اثر خون‌ریزی مغزی درگذشت.

داستان ملال‌انگیز روایت پزشک و پروفسوری ۶۲ ساله است. مرد دانشمندی که تمام زندگی خود را چون هنری زیبا می‌بیند و در پی پایانی شایسته برای این زندگی است. شخصی در ظاهر بلند‌مرتبه و نامی، اما آنچه از درونش حکایت می‌کند داستان دیگری‌ست، داستان مردی که از رخدادهای زندگیش جز علم و تدریسش به ملال رسیده است.

چخوف راوی بزرگ قصه‌های کوچک، در کتاب داستان ملال‌انگیز به ایده اینکه: دانش بی‌تردید غایت آمال و نقطه نهایی هر تحول اجتماعی‌ست می‌پردازد. در واقع دیدگاه چخوف مغایر با این تعریف است. چخوف تحول و تکامل انسانی را فراتر از جهان بینی‌های متکی بر علم و دانش و در اهدافی والاتر می‌بیند. همین طور او معتقد است که مسائل و مشکلات افراد را باید با توجه به شرایط و موقعیت اجتماعی‌شان بررسی کرد، دیدگاهی نو و جالب در جامعه تزاری که بعدها زمینه ساز به وجود آمدن افکاری گسترده و متحول با ایده‌هایی کلی در جامعه تزاری شد.

پشت جلد کتاب داستان ملال‌انگیز آمده است:

آخرین ماه‌های زندگی‌ام، که به انتظار مرگ می‌گذرد، به نظرم بسیار طولانی‌تر از تمام عمرم می‌رسد. قبلا هیچ‌گاه نمی‌توانستم مثل حالا با گذشت آهسته‌ی زمان کنار بیایم. پیش از این وقتی انتظار قطار را می‌کشیدم یا سر جلسه‌ی امتحان بودم، یک ربع ساعت برایم در حکم ابدیت بود، ولی حالا می‌توانم تمام شب بی‌حرکت روی تخت دراز بکشم و با بی‌اعتنایی کامل به این فکر کنم که فردا هم شبی به همین درازی و بی‌فروغی خواهم داشت و پس‌فردا هم…

[ مطلب مرتبط: رمان سیدارتها – نشر ماهی ]

داستان ملال‌انگیز

جملاتی از متن داستان ملال‌انگیز

پاکی و پرهیزگاری اگر از احساسات ناپسند عاری نباشد فرقی با رذیلت ندارد.

من چه می‌خواهم؟
می‌خواهم که همسران ما، فرزندانمان، دوستان و شاگردانمان، به جای دوست داشتن نام و ظاهر و برچسب ما، خودمان را همانند انسان هایی عادی دوست داشته باشند. دیگر چه؟ دلم می‌خواهد یاور و وارثانی داشته باشم. دیگر چه؟ دلم می‌خواهد صد سال دیگر بیدار شوم و حتی اگر شده به یک نگاه ببینم علم به کجا رسیده است. دلم می‌خواهد ده سال دیگر هم زنده باشم … بعدش چه؟
بعدش هیچ. فکر می‌کنم، مدتی طولانی فکر می‌کنم، ولی فکرم دیگر به جایی نمی‌رسد. هر قدر هم فکر کنم و افکارم به هر جایی هم پر بکشند، باز کاملا برایم روشن است که جای یک چیز اصلی، یک چیز بسیار مهم، در خواسته‌هایم خالی ست. در علاقه‌ی شدید من به علم، در میلم به زندگی، در این نشستنم بر یک تخت غریبه و در تلاشم برای شناختن خویشتن، خلاصه در همه‌ی افکار، احساسات و ذهنیت‌هایی که درباره‌ی همه چیز دارم، هیچ وجه اشتراکی وجود ندارد که بتواند همه‌ی این‌ها را در یک کل واحد گرد آورد. هر فکر و هر احساسی در وجود من جداگانه و برای خویش زندگی می‌کند و حتی چیره‌دست‌ترین تحلیل‌گران هم نمی‌توانند در قضاوت‌های من درباره‌ی علم، تئاتر، ادبیات، دانشجویان و در همه‌ی تصاویری که قوه‌ی تخیل من ترسیم می‌کند، چیزی پیدا کنند که بتوان آن را ایده‌ی کلی یا خدای انسان زنده نامید.و اگر این نیست، یعنی هیچ چیز نیست.

آدم از چیزی می‌ترسد که برایش قابل درک نباشد.

وقتی هنرپیشه‌ای که سرتاپا در خرافات و سنت‌های تئاتر غرق شده است، می‌کوشد تک گویی ساده و معمولی «بودن یا نبودن» را نه به شکل ساده، بلکه به علت نامعلومی حتماً با خشمی فروخورده و با تشنجی که به تمام بدن می‌دهد، بخواند.

مشخصات کتاب

  • عنوان اصلی: داستان ملال‌انگیز
  • عنوان فرعی: از یادداشت‌های یک مرد سالخورده
  • نویسنده: آنتون چخوف
  • ترجمه: آبتین گلکار
  • انتشارات: ماهی
  • تعداد صفحات: ۱۱۲
  • قیمت چاپ سوم – پاییز ۹۶: ۶۰۰۰ تومان

👤 نویسنده مطلب: سحر محبتیان 

نظر شما در مورد رمان داستان ملال‌انگیز چیست؟ لطفا اگر این کتاب را خوانده‌اید، حتما نظرات ارزشمند خود را با ما در میان بگذارید.


» معرفی چند کتاب دیگر از نشر ماهی:

  1. کتاب همزاد
  2. شب‌های روشن اثر داستایفسکی
  3. سوءتفاهم
فیسبوک توییتر گوگل + لینکداین تلگرام واتس اپ کلوب

امتیاز شما به مطلب

دوست داشتم: 105
دوست نداشتم: 87
میانگین امتیازات: 1.21

چاپ کتاب

7 دیدگاه در “داستان ملال‌انگیز

کتاب کم حجم اما مفید و پرباری بود.مطاللب مطرح شد که واقعا درس زندگی بود.واقعا لذت بردم.

خواندن این کتاب را به جامعه پزشکی و دانشجویان پزشکی توصیه اکید می کنم…

۵ بار خواندمش… یک هفته خواندنش برایم طول کشید بس که پرمعنا و پر فلسفه بود… دقیقن به نظر من به اندازه پدران و پسران ایوان تورگنیف حرف ها برای گفتن داشت…آن را هم با این که حجمش ۷ الی ۸ برابر این داستان بود، در یک هفته تمام کردم… داستان به نظر من از عمق وجود چخوف بر می آید چرا که او نیز یک پزشک است و دغدغه ای تقریبن آینده نگرانه نسبت به حال خود داشته است. اما به علت سکته مغزی قبل از ۵۰ سالگی درگذشت… دغدغه هایی ملموس… همان چیزی که ادبیات روسیه را ادبیات زندگی می سازد. در یک کلام شاهکار داستان نویسی آنتوان چخوف…ترجمه دکتر گلکار بی نظیر بود

خیلی خیلی پربار و زیبا بود بیشتر از لحاظ فلسفه و جملات عمیقش…
وقتی تموم شد چند هفته نگهش داشتم تا جملات پرمفهومش رو برا خودم یادداشت کنم
ولی از جنبه ی نیهیلیستیش هم البته نمیشه گذشت
و احساس منفی و افسردگی که بعد از خوندنش به خواننده القا میشد….
ولی بنظرم جملات و ایده هاش و تفکراتش ارزش تحمل این افسردگی و احساس منفی رو داشت

سلام
متن شیوایی بود.ادبیاتش آدم را به دنبال خودش میکشاند و مطمئنا جملاتی که برای من آموزنده باشد و در زندگی ام کاربرد داشته باشد زیاد داشت . مثلا اشاره به اینکه اکر جای دخترش بود و میدید پدر پیرش از مشکلات مالی در عذاب است، طلاهایش را پیشکشش میکرد و اگر جای پسرش بود کارش را رها میکرد تا کارکری کند واز بار فکری مالی پدر پیرش کم کند…
ولی روی هم رفته داستان که تمام شد بیشتر افسرده شده بودم تا هوشیارتر، مردی کهآنقدر لفتش داد تا تحقیق کند که کار از کار گذشت و تا دخترش با یک آدم دروغگو ازدواج کرد. در مورد کاتیا پدری نکرد ،چه وقتی بازیگر شد و چه وقتی که در انتهای داستان مستاصل بود… نمیدانم احتمالا به یک بار خواندن میارزید ولی بعید است درکتابخانه ام نگهش دا م.

شاهکاره این کتاب. به نظر من هر فردی میتونی شخصیتی مشابه خودش رو در رمان پیدا بگنه و یا ترکیبی از چندین کاراکتر.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *