یکشنبه, 19 مارس 2017

کتاب پدر کشتگی

کتاب پدر کشتگی جدیدترین اثر سلمان امین است که نشر ققنوس آن را منتشر کرده است.

نویسنده در مصاحبه ای در مورد کتاب این چنین گفته است:

تم اصلی داستان، از پسرکشیِ داستان رستم و سهراب آمده است. ماجرای کتاب به این صورت است که مادر پسر هنگام زایمان از دنیا می‌رود و پدرش نمی‌تواند این مسئله را بپذیرد و در واقع پسر را مقصر مرگ همسرش می‌داند.

این نویسنده ادامه داد: با بزرگتر شدن پسر آن‌ ها دچار مشکل و بحران می‌شوند. در روانشناسی از این مسئله با عنوان «عقده‌ی اودیپ» یاد می‌ کنند. ما در فرهنگ خودمان رستم و سهراب را داریم و اودیپ، در فرهنگ غرب است. تطبیق این دو اسطوره افسانه، دستمایه‌ نوشتن این رمان شد.

داستان کتاب پدر کشتگی

داستان کتاب از زبان سیاوش نقل می شود.

سیاوش فردی است که از همسر اول خود جدا شده است و اکنون با همسر دوم خود زندگی می کند.

او از همسر اول خود دختری به نام آرام دارد که نتوانسته است سرپرستی او را به عهده بگیرد و همسر دومش نیز باردار است.

کتاب پدر کشتگی در دو فصل نوشته شده است که در فصل اول آن شامل مشکلات زندگی سیاوش است. مشکلاتی مثل از دست دادن مادر به هنگام کودکی، از دست دادن برادر، مشکلات روانی و…

و در فصل دوم شخصیت اول داستان یعنی سیاوش بر اثر شدت مشکلات خانه را ترک می کند و….

درباره کتاب از نگاه شخصی

کتاب با دعوا سیاوش و زنش آغاز می شود. دعوایی که تقریبا در ادامه کتاب شما را کلافه می کند.

بیشتر از ۸۰ درصد فصل اول به این دعواها اختصاص داده شده که به نظر من حوصله مخاطب را سر می برد.

در فصل دوم هم که سیاوش از خانه بیرون می رود اتفاقات و حوادث متفاوتی رخ می دهد که به نظر من هیچکدام جذابیتی ندارند.

همه این رمان حوصله بر نیست و قسمت های خوبی هم دارد.

یکی از قسمت های خوب کتاب نامه های سیاوش به آرام است که جنسی متفاوت دارد و خواننده وقتی کتاب را می خواند احساس می کند در ادامه قرار است محوریت داستان بر اساس این نامه ها باشد. و انتظار دارد تعداد بیشتری از آن ها را ببیند اما در ادامه داستان نامه ها کمتر هم می شوند.

قسمتی دیگر از کتاب که جذاب است افکار خود سیاوش است. سیاوش در برخورد با هرکسی و هرچیزی عقیده ای دارد که از گفتن آن دریغ نمی کند و همین تراوشات ذهنی اوست که باعث میشه خواننده کتاب را کنار نذارد و آن را تا انتها بخواند.

اگر به رمان ایرانی علاقه دارید و کتاب هایی مثل سمفونی مردگان – جای خالی سلوچ و کافه پیانو را خوانده اید، این کتاب می تواند انتخاب بعدی شما باشد.

قسمت هایی از کتاب

جوری گفت همه چی درست می شه که تقریبا مطمئن شدم کارم حسابی بیخ پیدا کرده است. آدم باید چقدر دیوانه باشد که خیال کند همه چیز درست می شود.

هیچ حرف مزخرفی در این دنیا نیست که روانشناس ها، دست کم یک بار، آن را مطرح نکرده باشند. آن ها تنها کسانی هستند که به دلیل عدم درک صحیح روح و روان آدمیزاد توبیخ نمی شوند.

این میل عجیب در زن ها وجود دارد که بدترین خصوصیت خود را در هرکس دیدند، فوری بروند و با او ازدواج کنند.

توی تموم رابطه هایی که خوب به نظر می رسه یا یکی داره تحمل می کنه یا سر یکی داره کلاه می ره.

آدمیزاد برای آرام کردن خودش چه راه هایی حیرت انگیزی که پیدا نمی کند! همیشه شرایط بدتری هست که انسان با یادآوری اش خود را خوشبخت تر احساس کند.

به نظر من گناه کسانی که با آداب و رسوم اجتماعی آدم را تحقیر می کنند خیلی بیشتر از آدم های بی چاک و دهانی است که شخصیتت را لجن مال می کنند. حداقل تکلیف آدم با دسته دوم روشن است.

بچه داشتن بی هدف از قتل های سازمان یافته هزار بار بدتر است، بدبختانه حفظ زندگی به کمک بچه دار شدن چیزی است که بیشتر مردم به شکل شرم آوری روی آن توافق کرده اند.

آشغال! تو این جا آشغال می بینی؟ اینا زندگی منه. آشغال یکی، گنج یکی دیگه س. تو می دونی آشغال یعنی چی؟ اسمش روشه. یعنی چیزی که بیخودی یه جایی رو اشغال کرده باشه. یعنی هستا، اما نباید باشه، الکی جا گرفته واسه خودش. این جوری اگه حساب کنی من خودم یه آشغال تمام عیارم که جلوت وایستادم، یعنی هستم ولی نباید باشم.