من از طرفداران سنت ادبی رئالیسم هستم. من فکر می کنم رمان از سال ۱۹۰۰ راه اشتباهی را رفته است. چیزی که در رمان های قرن هجده و نوزده چشمگیر بود حیات زنده این بود که در شخصیت ها جریان داشت. با پیشرفت سریع تکنولوژی رمان به حاشیه رفت اما همچنان از رمان های مدرن سورئال اوانگارد و معمایی خوشم می اید و هنوز هم نویسندگی نمرده است. از استفن کینگ تا موراکامی می توان کلی رمان خواند و در دنیای عجیبش ساعت ها غرق شد.