قسمتهایی از متن کتاب:

• خشونت فقط برای خشونت، نشانۀ درماندگی است.

• توی این مملکت این جور است. دیکتاتوری سیاست را جوری به ما تحمیل کرده که انگار تنها حرف آبرومندانه مان سیاست است و بس. تمام حرفهای دیگر را توی گلومان خفه می کنیم. در واقع با دغدغه های سیاسی جلوی دید خودمان را می گیریم. اینجوری است که هیچ فکر فکر دیگری توی ذهنمان ریشه نمی کند. (صفحۀ ۱۶۴)

• روزنامه ها دروغ می گفتند چون مالِ دولت بودند و فقط چیزهایی را چاپ می کردند که دولت می خواست و همه جا ترس بود و حکومت نظامی …

• این شکنجه است و من شاهد شکنجه هستم اما کاری از دستم برنمی آید، که خودش شکنجۀ دیگری است.